.jpg)
Aandelen van dat hippe Amerikaanse techbedrijf? Of van die snelgroeiende Deense farmareus? Of toch beter obligaties van die Belgische vastgoedspeler? Beleggen vanuit de buik is niet de beste strategie. Wat biedt dan wel houvast voor wie wil beleggen?
Wereldwijd zijn er zo’n 55.000 beursgenoteerde aandelen. Tel daarbij nog eens duizenden bedrijven en overheden die obligaties uitgeven, elk met hun eigen looptijd, kredietrisico en rendement. Met zo'n overweldigend aanbod is het begrijpelijk dat beleggers soms door de bomen het bos niet meer zien.
De vraag is wat wel een robuuste manier is om de juiste beleggingen te selecteren. Het antwoord? Kwaliteit kiezen voor een redelijke prijs. Kwaliteit selecteren is natuurlijk al een vak op zich, kwaliteit voor een redelijk prijs is een kunst. Zo doet het analistenteam van Dierickx Leys Private Bank het:
‘Om kwaliteit voor een redelijk prijs te vinden, doorlopen we een hele reeks filters. Om te beginnen vernauwen we onze zoektocht tot Europese en Noord-Amerikaanse bedrijven’, vertelt vermogensbeheerder Jasper Thysens.
‘Ten eerste omdat we met die regio’s de meeste voeling hebben en dus beter kunnen inschatten hoe hun markt in elkaar zit. Ten tweede omdat er in opkomende landen vaak een probleem met transparantie is.'
'In Europa en Noord-Amerika geldt een strikte regelgeving, die in opkomende markten minder ontwikkeld is. Een bedrijfsrapport van een Chinees of Braziliaans bedrijf kan er fantastisch uitzien, maar als je de cijfers niet ten volle kan vertrouwen, blijven wij er liever vanaf. We sluiten beleggingen in opkomende markten niet uit, maar het is niet onze focus.’
Tegelijk weerhouden de analisten alleen bedrijven met een hogere marktkapitalisatie (minstens een miljard euro). ‘Bij kleinere bedrijven is de verhandelbaarheid van de aandelen beperkter. Bij een laag verhandeld aandeel kan je als belegger vast komen te zitten op momenten dat je misschien zou willen verkopen.’ Op die manier is een eerste selectie gemaakt.
In een volgende fase passen de analisten selectiecriteria toe op basis van ecologische, sociale en bestuurlijke elementen. Dat gaat verder dan de selectie van ‘groene’ bedrijven. Een fabrikant van windmolens kan op het eerste gezicht een duurzame investering lijken, als hij zijn werknemers onder slechte en onveilige omstandigheden laat werken, dan is dat een rode vlag.
‘Sectoren als de wapen-, gok- en tabaksindustrie weren we in zijn totaliteit’, gaat Thysens voort. ‘Ook de uitsluitingslijst van het Noorse Staatsfonds is bepalend. Dat is een van de grootste beleggers ter wereld en het hanteert strenge criteria. Zijn lijst geeft een bijkomende leidraad welke bedrijven we vermijden.’
Zelfs na die filters blijven er nog heel wat bedrijven over. ‘Het is onmogelijk om voor al die bedrijven een diepgaande analyse uit te voeren. Daarom screenen we eerst rigoureus op cijfers. Dankzij het veelvoud aan beschikbare bedrijfsdata (kasstromen, winsten, schulden, …), raken we al een heel eind ver.'
'Kwalitatieve bedrijven laten zich vertalen in puike data. Dat is al een goede indicator, maar het is nog niet voldoende om ons te overtuigen. We willen natuurlijk ook weten of die bedrijven in de toekomst blijven presteren.’
Vanaf dan wordt een bedrijf helemaal onder het vergrootlas gelegd. In welke mate zijn de producten en diensten vervangbaar? Hoe sterk is de dreiging van nieuwkomers op de markt? Hoe sterk is de concurrentiepositie? Hoe afhankelijk is de onderneming van zijn leveranciers? Hoe afhankelijk zijn de klanten van het bedrijf? Is er ruimte voor schaalvergroting? Hoe sterk is het management? Enzovoort.
Als je op die manier robuuste bedrijven identificeert, kunnen ze mogelijk beter tegen een stootje als het algemene sentiment op de beurs of de economie tegenzit.
De beoogde kwaliteit vinden is goed, maar ook voor kwaliteit kan de prijs te hoog zijn. ‘Bedrijven van topkwaliteit zijn nog geen topbeleggingen. Een laatste filter is de prijs. De prijs die je betaalt, bepaalt het verwachte rendement. Daarom wordt een “redelijke prijs” als strikt waarderingscriterium gehanteerd’, vertelt hij.
‘Bedrijven van topkwaliteit zijn nog geen topbeleggingen.’
‘Een strategie opstellen als belegger is één ding, trouw blijven aan die strategie is een ander verhaal’, besluit Thysens. ‘Door te kiezen voor deze aanpak, kiezen beleggers voor een no-nonsensebenadering die transparantie en gemoedsrust biedt. Geen ondoorgrondelijke algoritmes die zich in een zwarte doos verschuilen, maar een aanpak die stoelt op uitvoerige analyse en gezond verstand.’
Kom meer te weten over onze visie in onze gids 'Visie Rendeert'
Jasper Thysens, Vermogensbeheerder Dierickx Leys Private Bank
blogpost over Vermogensbeheer
