Ondanks een wat aarzelende start werd juli ook op de aandelenmarkten een zonnige zomermaand.
Daarbij koersten de belangrijkste beursindexen in tandem en zorgenvrij richting nieuwe recordniveaus. Zowel de Europese Stoxx 600 als de Amerikaanse S&P 500 bevonden zich op het einde van de hooimaand op minder dan vijf procent van nieuwe all-time highs.
Recessievrees zei u? Zoals voorgaande maanden al meermaals werd aangehaald, blijven zowel de Europese als Amerikaanse economieën niettegenstaande de scherpe renteverhogingen toch
veerkrachtiger dan verwacht. Dat geeft in principe vrij spel aan de centraal bankiers om, in hun strijd
tegen de hoge inflatie, het monetaire beleid verder te verstrakken.
De Amerikaanse Core Personal Consumption Expenditure-prijsindex, de door de Federal Reserve geliefkoosde inflatiemaatstaf, daalde in juni op maandbasis echter met ongeveer een halve
procentpunt tot 4,1%. Bovendien daalde de werkloosheidsgraad in diezelfde maand tot 3,6% en nam
het bruto binnenlands product in het tweede kwartaal jaar-over-jaar toe met 2,6%. De ideale ingrediënten voor een aangewakkerde hoop op een zogenaamde zachte landing, waarbij de havikshouding van de centraal bankiers niet noodzakelijkerwijs gepaard hoeft te gaan met economische verdoemenis. In lijn met de algemene verwachting trok de FED haar beleidsrente einde juli met 25 basispunten op tot een niveau tussen 5,25% - 5,50%.
In zijn begeleidende commentaar stelde ‘Pokerface Powell’ dat toekomstige beleidsbepalingen ‘data-afhankelijk’ zullen zijn, wat niet meer wil zeggen dan dat de FED-voorzitter eerst wil weten welke kaarten hij in handen heeft, alvorens te beslissen wat ermee te doen. Op zich niet onlogisch, al bestaat bij die speltactiek wel het gevaar dat de Amerikaanse centrale bank net zo laat het feestje van de monetaire verstrakking zal verlaten dan ze er aankwam.
Ondertussen, hoewel iedereen het doorhad, keek Christine stiekem af op het blad van Jerome. ECB-voorzitster Lagarde verhoogde immers daags nadien de Europese depositorente met eenzelfde 25 basispunten om zo het in 2000 behaalde recordniveau van 3,75% te evenaren. Met de woorden “A decisive maybe” bedacht de ex-IMF-topvrouw niet alleen een goede titel voor haar toekomstige autobiografie, maar liet ze eveneens een zelfverzekerde onzekerheid na aan de financiële markten. Die blijven zo tot aan het volgende ECB-conclaaf in september enigszins in het ongewisse over de toekomstige beleidsbeslissingen.
Volgt er nog een renteverhoging? Niet noodzakelijk, maar misschien. Door deze keer niet stellig te wijzen op onbetwistbaar hardnekkige kerninflatiecijfers en ontegensprekelijk noodzakelijke renteverhogingen, lijkt Lagarde voor het eerst in maanden de deur op een kier te zetten voor een rentepauze. Close enough, dachten de Europese markten, die op de laatste dag van de maand haast niet meer omkeken naar het hoger dan verwachte economische groeicijfer van 0,3% (kwartaal-over-kwartaal) en het opnieuw niet gedaalde Europese kerninflatiecijfer van 5,5%.
blogpost over Vermogensbeheer
